حوالی ظهر روز چهارشنبه، نخستین روز سال 1375 درحالی که من و تو، تحویل سال جدید را جشن می گرفتیم جوان رعنا وخوش سیمایی که بیش از 20 بهار از عمر پر برکتش رابه چشم ندیده بود، درکنار جاده ای در روستای اشغالی «العدیسه» واقع در منطقه اشغالی جنوب لبنان، فارغ از همه تعلقات به نماز ایستاده بود. هر چند که به ضرورت، لباس فرم صهیونیست ها را به تن داشت.
... جوان برای آخرین بار تجهیزاتش را کنترل می کند، محکم بسته شدن بیش از 30 کیلوگرم مواد منفجره وچاشنی آماده انفجار در زیر لباس، اتصال رابط چاشنی با کلید انفجار ونهایتا کلید انفجار... درحالی که طلایه ستون نظامی ارتش اسراییل هویدا می گردد، جوان نزدیک جاده می آید. خودروهای نظامی ارتش اشغالگر، یک به یک از مقابلش رژه می روند. جیپی استتار شده که یکی از عالی رتبه ترین فرماندهان صهیونیست در آن نشسته است، درچند قدمی جوان ظاهر می شود. راننده جیپ با دست تکان دادن های جوان از سرعت خودرو می کاهد. جوان برای جلوگیری از هرگونه شک وتردید صهیونیست ها، ابتدا سلامی نظامی می دهد و سپس با فریاد «الله اکبر» خود را درون خودرو پرتاپ کرده و با فشار کلید انفجاری تمام سرنشینان دژخیم را به جهنم می فرستد و خود به عالم ملکوت پرواز می کند.
انفجار، چنان هیبتی داشت که ستون، متوقف شد و بسیاری از درجه داران وسربازان صهیونیست که اجزای تکه تکه شده فرمانده خود را می دیدند، دیوانه وار و بی هدف شروع به تیر اندازی کردند و سپس پا به فرار گذاشتند. صهیونیستها پس از دقایقی به خیال جستجوی عاملین حمله، به سمت روستا می روند که انفجار بمب دیگری که جوان قبل از شهادت خود درمسیر کار گذاشته بود، عده دیگری را نیز به هلاکت رساند. بیش از یازده سال از شهادت این شهادت طلب لبنانی می گذرد، به راستی آیا اگر ما تصویر «علی منیف اشمر» را ببینیم او را خواهیم شناخت؟! آیا نام او برای ما آشنا است؟ وآیا باورتان می شود که نوار ویدئویی قرائت وصیت نامه و به جا آوردن نماز شهادت و خداحافظی «علی اشمر» فیلمی موجود و مستند است؟ اگر بعد از گذشت چند سال از شهادت قمر الاستشهادیون 20 ساله، بسیاری از ما نام وی را با آشنایی می شنویم، چه عجب؟! وقتی کمپانیهای چند ملیتی از طریق تابلوهای تبلیغاتی، اجناس مصرفی خود را از ساعت های چند صد هزار تومانی عرضه گرفته تا ویدئو ها وتلویزیونها و ماشین های چند ده میلیون تومانی عرضه می کنند، صدها قلم جنس که شهرمان را پر کرده اصلا جایی برای افراد که به اعتراف خود صهیونیست ها اصلی ترین دشمنان حاکمیت سرمایه داری جهانی و کفار وملحدین اشغالگرند، باقی می ماند؟!!
محض باور برخی ناباوران، عین سخنان ژنرال «لوین» فرمانده سابق ارتش اسرائیل را نقل می کنیم: «برای هر دردی می توان دوایی یافت. تفنگ وتوپ و تانک وهواپیمای ارتش را می توان چاره کرد ولی در مقابل جوانی که بی محابا و با یقین و آرامش قلبی، خود را در راه هدف منفجر می سازد، چه تدبیری می توان داشت!»